Bilgi yarışmalarında sık sık karşılaştığımız bir şairdir o; ama ne yazık ki şiirleriyle değil, girdiği bir iddia sonucu soyadından kaybettiği "y" harfi ile.. Cemalettin Seber, nam-ı diğer Cemal Süreya... Onun için güzel kadında illa bir çirkinlik olmalıdır. Mesela "burnu çok küçük ya da büyük olsun" der. Şiirler için de bu kural gerçerlidir. Bir yeri güzelse o şiir güzeldir, ama diğer mısralar da ortalamayı tutturmuşsa.. Kendi şiirleri de bu kuralın en güzel örnekleridir. Öyle mısraları vardır ki aklınızdan çıkmaz, hummalı gibi tekrar edip durursunuz, şiiri tekrar okuma ihtiyacı hissedersiniz çünkü muhteşem bir şiirdir. Tekrar okuduğunuzda bakarsınız ki şiir güzel ama ille de bir iki mısrası, şiiri akıldan çıkmaz hale getiren onlardır... Tıpkı "Şimdi sen kalkıp gidiyorsun. Git. Gözlerin durur mu onlar da gidiyorlar!" mısralarında olduğu gibi.
Şairimiz oldukça da açıksözlüdür, kişinin karşısındakine söylemedikleri üçü dördü bulmuşsa artık söyleyecek bir şeyi kalmamış demektir, der hatta. Böyle der demesine ama içine sinmez herhalde bu söylenmeyenlerin içte kalması, elinde olsa bir yasa çıkaracaktır, söylenecekler ertelenmeyecektir ve sevdiğini söylemeyen, erteleyen, geçiktirenler cezaya çarptırılacaktır diye.
"...Ben bu yüzden ölmem,batarım." demişti ama işte burda yanıldı.

Bu yazı Cemal Süreya'yı tanıtmak için yazılmadı, o yüzden bu kadar kısa. "Gömmeden önce biraz gezdirin beni." demişti canım şair, o aklıma geldi, sonra güzellik anlayışı, açıksözlülüğü ve öldüğünde batmayışı... O yüzden yazıldı.